Proroctwo Brygidy

Henryk Sienkiewicz przywołał te słowa za Janem Długoszem w „Krzyżakach” – „Na to podkanclerzy Mikołaj, który znał przepowiednie św. Brygidy, rzekł: Nadszedł czas, iż wyłamane są ich zęby i odcięta jest ich ręka prawa”. Zwycięstwo nad Krzyżakami odniesione przez króla Władysława Jagiełły pod Grunwaldem w 1410 roku stało się wypełnieniem przepowiedni świętej Brygidy sprzed kilkudziesięciu lat.

Brygida Szwedzka (1303- 1373) – słynna szwedzka mistyczka. Żona i matka, a następnie założycielka zgromadzenia, zajmowała wysoką pozycję społeczną i odegrała znaczącą rolę w ówczesnej polityce. Z całą siłą wkraczała w zawiłe sytuacje polityczno-społeczne, m.in. w kwestiach dotyczących zakończenia tzw. wojny stuletniej, toczącej się pomiędzy Francją i Anglią, jak również w odniesieniu do sytuacji ludzi dotkniętych epidemią dżumy, czy zakończenia tzw. niewoli awiniońskiej papieży, a nawet zachęcania do zdetronizowania króla szwedzkiego oraz krytykowania zakonu krzyżackiego, zmierzającego do upadku z powodu chciwości, bezduszności i bezbożności znacznej części jego członków. Brygida całkowicie oddała się realizowaniu zadań powierzonych jej w objawieniach, rozpoczęła ewangelizację poprzez świadectwo życia, które ujawniły się w podejmowaniu dzieł miłosierdzia, pielgrzymowania do miejsc świętych, budowa szpitali i przytułków, gdzie osobiście zajmowała się chorymi i biednymi. Poprzez objawienia, których doświadczała napominała i wskazała drogę naprawy struktur i funkcjonowania ówczesnego Kościoła, podkreślała znaczenie sakramentów świętych w życiu chrześcijanina, których szafarzem jest ustanowiony przez Jezusa Kościół.

Św. Brygido Szwedzka! Gdzie tkwi sekret Twojej wielkości?

Ks. Antoni Tatara

Św. Brygido Szwedzka! Gdzie tkwi sekret Twojej wielkości?

Odpowiedź wydaje się prosta. Otóż ów sekret tkwi w mojej zgodzie na Boże plany, które Stwórca zamierzył odnośnie do mojej osoby. Już samo znaczenie mojego imienia w pewnym sensie zapowiadało, że zostałam wybrana przez Niego do uczynienia wielkich rzeczy. Pochodzi ono bowiem od staroislandzkiego słowa brigid, które w języku polskim można oddać przymiotnikami: „wysoka”, „wielka”, „potężna”, „dostojna”.

Żyłam w XIV wieku. Przyszłam na świat w Szwecji w bogatej arystokratycznej i bardzo religijnej rodzinie. Poprzez mamę, która dosyć wcześnie zmarła, byłam nawet spokrewniona z rodem królewskim. Otrzymałam staranne i gruntowne wykształcenie. Od dzieciństwa też miewałam różnego rodzaju objawienia i przeżycia mistyczne. Dlatego też bardzo pragnęłam ofiarować całkowicie swoje życie Panu Bogu. Zostałam jednak wcześnie wydana za mąż, co było normalną praktyką w moich czasach. Starałam się być dobrą żoną i matką (urodziłam i wychowałam ośmioro dzieci – w tym jedną świętą). Zarządzając dużym majątkiem, wspomagałam ubogich. Niejednokrotnie osobiście pielęgnowałam chorych i uwrażliwiałam moje dzieci na ludzką biedę.

Jestem osobą dosyć stanowczą. Znam się dobrze na ludziach. Potrafię być wierna ideałom, poświęcam swój czas i energię, aby wcielać je w życie. Zwykle bywam krytyczna wobec otaczającego mnie świata. Często zatem piętnowałam zachowania sobie współczesnych, w słowie i na piśmie, nawołując do zmiany stylu postępowania, który byłby zgodny z nauczaniem Jezusa.

Po śmierci męża oddałam się kontemplacji i spisywaniu zdarzających mi się objawień. Były one adresowane do elity średniowiecznej Europy (papieży, królów, biskupów, szlachty i mnichów). Będąc w Wiecznym Mieście, wzywałam do przywrócenia jedności w Kościele, gdyż były to czasy niewoli awiniońskiej, kiedy to papież przebywał nie w Rzymie, lecz w Awinionie, we Francji. Odbyłam też pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Wcześniej ufundowałam nowy zakon, który istnieje po dziś dzień i prężnie się rozwija, poświęcając się przede wszystkim pracy ekumenicznej.

Kanonizowano mnie kilkanaście lat po śmierci. Za sprawą waszego rodaka Jana Pawła II patronuję Europie (szczególnie Szwecji). Jestem też patronką pielgrzymów i dobrej śmierci. Maluje się mnie najczęściej w zakonnym habicie, z księgą w dłoni.

Życzę wszystkim, aby stawali się każdego dnia wielkimi przed Bogiem z powodu dobrych czynów spełnianych w imię przykazania miłości.

Z wyrazami szacunku – św. Brygida Szwedzka

Tygodnik „Niedziela” Nr 30 – 23 lipca 2006r.

Św. Brygida patronka Europy i jej duchowe córki

Siostry Brygidki z Częstochowy

Sługa Boży Jan Paweł II w 1999r. do grona dawnych patronów Europy (św. Benedykta, św. Cyryla i św. Metodego) dołączył kolejnych świętych. Są nimi: św. Brygida Szwedzka, św. Katarzyna Sieneńska i św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein).

Św. Brygida znana jest w Polsce od czasów św. Jadwigi Królowej. Właśnie ona poleciła przetłumaczyć na język polski objawienia Świętej ze Szwecji. Wiele osób zetknęło się ze św. Brygidą poprzez jej piętnaście modlitw, nazywanych potocznie Tajemnicą szczęścia.

Papież Jan Paweł II nie zawahał się nazwać jej świadkiem ekumenizmu, choć żyła ona jeszcze w Europie, która nie była podzielona na wyznawców katolicyzmu i protestantyzmu. Niemniej od czasów reformacji św. Brygida stała się ważną postacią w ekumenicznym dialogu pomiędzy Rzymem a Skandynawią. Owocem działalności św. Brygidy jest również Zakon Najświętszego Zbawiciela. Założyła go z polecenia samego Chrystusa w celu szerzenia kultu Najświętszej Maryi Panny i odrodzenia życia religijnego. Na szczególną uwagę w tym zgromadzeniu zasługuje postać bł. Elżbiety Hesselblad, urodzonej w 1880r. w Szwecji w rodzinie luterańskiej. Otóż 15 sierpnia 1902r. przyjmuje ona wiarę katolicką, a następnie zakłada habit w domu św. Brygidy w Rzymie. Pod natchnieniem Ducha Świętego funduje potem nową gałąź zakonną. Mając na uwadze znaki czasu, nowe zgromadzenie pozostaje wierne tradycji brygidzkiej i bardzo szybko się rozrasta. Jej celem staje się zjednoczenie wszystkich chrześcijan pod jednym Pasterzem. Siostry Brygidki są zakonem habitowym, który umiejętnie łączy ideał życia kontemplacyjnego z czynną posługą w Kościele. Żyją one według Reguły św. Augustyna. Szczególne nabożeństwo ku czci Słowa Wcielonego realizują przez codzienną adorację Najświętszego Sakramentu i lekturę Biblii. Charyzmatem Zakonu Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy jest działalność ekumeniczna, zmierzająca do przywrócenia jedności wszystkich chrześcijan, dlatego też Siostry Brygidki starają się wprowadzać w życie zasady ekumenizmu opracowane na Soborze Watykańskim II.

To gościnne zgromadzenie, które w zależności od potrzeb lokalnych społeczności zajmuje się m.in.: katechizacją, prowadzeniem przedszkoli i internatów, pomocą sanitarną, opieką nad młodzieżą i osobami starszymi.

Przewodnią intencją modlitw Sióstr Brygidek jest modlitwa o jedność chrześcijan. W sposób szczególny modlitewną troską otaczają one także osobę Ojca Świętego i jego intencje.

Tygodnik „Niedziela” Nr 30 – 23 lipca 2006r.

8 października – obecnie 23 lipca

Mistyczne zaślubiny św. Brygidy

Żywot świętej Brygidy, wdowy

(Żyła około roku Pańskiego 1373)

W dniu dzisiejszym obchodzi Kościół święty pamiątkę chrześcijańskiej niewiasty, której głowa potrójnym jaśnieje blaskiem, tj. dziewicy, małżonki i wdowy. Była ona najmłodszą córką Birgera, księcia szwedzkiego, i urodziła się około roku 1302 pod Upsalą w Szwecji. Straciwszy wcześnie matkę, wychowywała się u jednej ze swych ciotek. Dziecię było podobniejsze do anioła niż do człowieka i pociągało skromnością, pokorą i wrodzonym wdziękiem.

W siódmym roku życia miała widzenie Matki Boskiej, która jej kładła na skronie drogocenną koronę. W roku dziesiątym, słuchają kazania o Męce Pańskiej, uczuła żywą boleść z powodu cierpień Jezusowych. Następnej nocy pojawił się jej Pan Jezus pełen krwawych ran. „Miły Jezu – rzekła łkając – któż Cię tak okrwawił?” „Ci – rzekł Pan którzy przestępują Moje przykazania i gardzą Moją miłością”. Odtąd rozpamiętywała co dzień Mękę Pańską, wylewając zdroje łez, i często zrywała się w nocy, aby przed krucyfiksem pogrążyć się w modlitwie. Mimo surowego sposobu życia i ciągłych umartwień wyrosła Brygida na urodziwą dziewicę, wnet też Ulfon, Książę Nerycji, pobożny młodzian osiemnastoletni, zaczął się starać o jej rękę. Czternastoletnia wówczas Brygida musiała go z rozkazu ojca poślubić, chociaż przykra jej była ta ofiara, Bóg pobłogosławił to małżeństwo czworgiem synów i tyluż córkami; wszystkie te dzieci wychowała w bojaźni Bożej i zasłużyła sobie na pochwałę, wypowiedzianą w Piśmie świętym: „Nie jadła chleba swego w gnuśności”. Dwóch jej synów umarło w wieku dziecięcym, dwóch w wieku dojrzalszym, ale już zasłynęli z wielkich zalet serca i umysłu. Dwie najstarsze córki jaśniały na dworze książęcym jako wzory doskonałości chrześcijańskiej, trzecia wstąpiła do zakonu, czwartą, Katarzynę, czci Kościół jako Świętą Katarzynę Szwedzką.

Brygidki adorujące krzyż w ogrodzie

Unikała Brygida ułud świata, ale nie mogła się całkowicie uchylić od zaszczytów, jakie ją spotykały i musiała przyjąć godność ochmistrzyni przy dworze młodej królowej w Sztokholmie. Powietrze dworskie nie przypadało jej jednak do smaku i wkrótce poznała, że nie tam jest jej właściwe pole działania. Dlatego po kilku latach poprosiła o zwolnienie z urzędu, aby oddać się całkowicie Bogu i rodzinie, i namówiła męża, aby złożył wszystkie swe dostojeństwa i godności i towarzyszył jej w modlitwach i duchownych ćwiczeniach.

Św. Brygida podróżuje do Rzymu

Św. Katarzyna w drodze do Rzymu

Odtąd oboje często odbywali pielgrzymki do miejsc cudami słynących, i to po największej części pieszo. W roku 1340 wybrali się do grobu świętego Jakuba w Kompostelli w dalekiej Hiszpanii. Wyrzekłszy się spraw ziemskich i czując nieprzeparty pociąg do rzeczy niebieskich, powzięli stanowczy zamiar spędzić po powrocie resztę życia w klasztornym odosobnieniu. Ulfon udał się do klasztoru cystersów w Alwastrze, gdzie umarł dnia 12 lutego 1334 roku w opinii świątobliwości. Brygida odsunęła się teraz zupełnie od świata i oddała się modlitwie i umartwieniom. Bóg obdarzył ją łaską widzeń, w tym też czasie za natchnieniem Bożym postanowiła założyć nowe zgromadzenie męskie i żeńskie na cześć Męki Pańskiej pod nazwą „Zakonu Najświętszego Zbawiciela i Najświętszej Maryi Panny”. Pierwszy klasztor założyła za zezwoleniem papieskim w Vadstenie. Zakon rozpowszechnił się przede wszystkim w Szwecji, Anglii i Niemczech, tam jednak zniszczył go protestantyzm. W nowszych czasach przywrócono go na terenie Niemiec przez założenie klasztoru brygidek w Altomünster w katolickiej Bawarii. W roku 1346 odbyła Brygida pielgrzymkę do Rzymu i osiadła tam na surowej pokucie, pełniąc dzieła miłosierdzia, przy czym z rozkazu Pana Jezusa nalegała na papieży, aby przenieśli stolicę z Awinionu do Rzymu w interesie lepszego zarządu Kościoła.

Licząc lat siedemdziesiąt, przedsięwzięła jeszcze pielgrzymkę do Jerozolimy. Długa ta i mozolna podróż strawiła resztę jej sił żywotnych. Wróciwszy w roku 1373, z tęsknotą oczekiwała zgonu, który nastąpił 23 lipca. Córka jej Katarzyna sprowadziła ciało matki do Szwecji i złożyła je w klasztorze w Vadstenie, gdzie wielu chorych doznało cudownego wyzdrowienia. Bonifacy IX uznał jej świętość dnia 7 października 1391. Liczne jej objawienia, spisane częścią przez nią samą, częścią zebrane przez Piotra, zakonnika z Alwastry, zatwierdzone zostały przez sobór bazylejski, który oświadczył, że nie ma w nich nic, co by się sprzeciwiało nauce Kościoła katolickiego.

Nauka moralna

Święty Tomasz z Akwinu wylicza cztery rodzaje miłości, do jakiej człowiek względem Pana Jezusa winien się poczuwać, tj. miłość upodobania, życzliwość, cześć i tęsknota. W św. Brygidzie przedstawiają się jak najwyraźniej dwa pierwsze rodzaje tej miłości.

1) Miłość upodobania okazuje ten, kto czuje żywą radość, że Chrystus jest tak wielkim i wzniosłym w swej doskonałości. Udowodnił Pan Jezus tę doskonałość ofiarą swego życia za nas i bolesną śmiercią na krzyżu, za co, jak pisze święty Paweł: „Bóg Go wywyższył i dał Mu Imię ponad wszystkie imiona, aby wszystko w Niebie, na ziemi i pod ziemią zginało przed Nim kolana”. Święta Brygida już od dziecka łzami podziwu i wdzięczności okazywała Mu serdeczne upodobanie za to, że się dobrowolnie poniżył i umarł między dwoma łotrami, za co Go Bóg posadził po prawicy swojej. Pamiętajmy więc o tym i spodziewajmy się tym więcej pomocy i pociechy od Niego, im większa jest Jego potęga i im lepiej zna potrzeby nasze.

Wizja z ukrzyżowanym Chrystusem

2) Miłość życzliwości okażemy Panu Jezusowi, jeśli nas żywo obchodzić będzie Jego cześć i chwała, i jeżeli dbać będziemy, aby liczba Jego wielbicieli wzrastała z dniem każdym. Jak bowiem Zbawiciel, bawiąc na tej ziemi, z każdym dniem nowe dawał dowody, iż pragnie cierpieć i umierać dla dobra ludzkości, jak w niebiesiech wstawia się za nami do Ojca niebieskiego, aby za łaską Jego nakłonić grzeszników do pokuty, dobrych utwierdzić w cnocie, a wszystkich uświęcić, tak i my z obowiązku wdzięczności winniśmy starać się o zwiększenie chwały Jego, unikać zgorszeń, działać w interesie krzewienia Ewangelii świętej i zachowywania Jego nauk i przykazań. Niestrudzona była w tej mierze zabiegliwość świętej Brygidy, aby i w gronie własnej rodziny, i w stolicy na dworze królewskim przyczynić się do Jego chwały i życzliwą miłość ku Jezusowi stwierdzić czynem. Ukrzyżowany woła na nas słowami świętego Bernarda: „Czyż nie dość ran odniosłem dla ciebie, człowiecze? Czyż nie dość się nacierpiałem z powodu twych nieprawości? Czemuż Mi sprawiasz nowe boleści? Rany twych grzechów więcej Mi dolegają od ran ciała Mego!” Nie bądźmy głuchymi i nieczułymi na te słowa Zbawiciela. Rzućmy się do nóg Ukrzyżowanego, prośmy Go o przebaczenie win i przyrzeknijmy Mu, że Go więcej obrażać nie będziemy.

Śmierć św. Brygidy

Modlitwa

Boże i Panie nasz, któryś świętej Brygidzie przez Jednorodzonego Syna Twojego niebieskie tajemnice objawił, daj nam sługom Twoim za jej litościwym wstawiennictwem w objawieniu wiekuistej chwały Twojej radośnie się weselić. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.

św. Brygida
urodzona dla świata 1302 roku
urodzona dla nieba 12.07.1373 roku
kanonizowana 7.10.1391 roku
wspomnienie 8 października

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku – Katowice/Mikołów 1937r.