1396 r.

– Woyczecha wdowa po Dominiku przekazała na cele religijne 3 łany pola z zabudowaniami. Rajcowie lubelscy udali się do Piotra biskupa krakowskiego z prośbą o wyrażenie zgody na budowę kościoła NMP i św. Barbary, św. Zofii i uposażenie prebendarza.

1406 r.

– Piotr biskup krakowski i Jakób biskup wileński nadają odpusty temu kościołowi, nazywając go kaplicą św. Zofii i dodając że tę kaplicę zbudował Warzyniec wójt lubelski

15 lipca 1410 r.

– zwycięstwo oręża polsko-litewskiego pod wodzą króla Władysława Jagiełły nad Krzyżakami pod Grunwaldem i Tannenbergiem.

Po zwycięskiej bitwie mistrzowie życia duchownego wyjaśnili królowi, że klęskę Krzyżakom przepowiedziała św. Brygida Szwedzka, dlatego też król postanowił wybudować pomnik wdzięczności Bogu powierzając go opiece zakonowi założonemu przez św. Brygidę.

1412 r.

– po dwuletnich staraniach Stolica Apostolska wydała zgodę na królewską fundację, a Zakon przyjął królewską fundację i na objęcie tejże wysłał swego prokuratora Jana Hoelwasch czy Helwasser.

1412 r.

– Marcin Stoegner prebendarz z kaplicy NMP, św. Barbary i św. Zofii, w niedzielę po oktawie św. Marcina zrezygnował ze swych przywilejów na rzecz Zakonu założonego przez św. Brygidę.

1412-1426 r.

– murowany kościół – królewski pomnik został wzniesiony na pamiątkę zwycięstwa pod Grunwaldem. Zasadnicza bryła kościoła przetrwała do czasów obecnych. Nie było wieży kościoła i sklepienia, korytarz łączył chór z klasztorem. Stanowiły go: dwie nawy, prezbiterium, kaplica i zakrystia oraz skarbiec. Nawa boczna podzielona dwoma filarami. Ściany całego kościoła były ozdobione malowidłami. Zostały zniszczone w czasie wykonywania sklepień w XVIw. Pozostały tylko na ścianach ponad sklepieniem.

1426 r.

– Poniedziałek Wielkanocny, w Krasnymstawie został podpisany akt fundacyjny na mocy którego uposażenie klasztoru stanowiły:

- wieś Czerniejów,

- półtora łanu pola z legatu Wojciechy, gdzie był wystawiony kościół i klasztor

- folwarczek z dwóch łanów pola

- dziesiąta miarka od mlewu z młynów lubelskich i na wsi Chłopie (dziś Wrotków)

- drzewo na budowę i opał z lasów królewskich

- 40 marek rocznie czynszu, z których 20 cło miejskie lubelskie i 20 cło miejskie chełmskie

- utrzymanie jednego rybaka do łowienia ryb z sadzawek i stawów lubelskich

Jednocześnie zobowiązał król braci Brygidów będących kapłanami, aby każdy z nich tygodniowo odprawiła 3 Msze św.: za króla, za jego następców i za szczęśliwy stan państwa polskiego.

1429 r.

– na kapitule generalnej, na której byli obecni przełożeni klasztorów, m.in. przeor Stefan – przełożony klasztoru lubelskiego został uczyniony zapis w konstytucji: „ponieważ klasztor założony przez króla polskiego na pamiątkę wielkiego zwycięstwa odniesionego przezeń nad Krzyżakami jest nieodpowiednio założony, należy napisać do JKM, aby raczył w inne dogodniejsze miejsce klasztor przenieść, mieszkanie zakonne lepiej urządzić i opatrzyć fundację w bogatsze uposażenie, w przeciwnym razie klasztoru tego i tej fundacji zakon się wyrzeknie”.

1431 r.

– w dzień św. Mateusza w Bystrzycy ustanowił drugiego rybaka, który miał prawo do łowienia ryb dla klasztoru w stawach lubelskich.

1432 r.

– po uroczystości św. Stanisława w Kopinie wydał król nowy przywilej na mocy którego obdarza klasztor wsią Krzynnica inaczej zwaną Poniatowa.

1432 r.

– w poniedziałek po św. Mateuszu Ewangeliście w Lublinie wydaje drugi przywilej fundacyjny.

1459 r.

– papież Pius II wydał bullę i zatwierdził wszelkie przywileje, wolności i prawa klasztoru lubelskiego.

1535 r.

– w sobotę przed świętem ścięcia św. Jana Chrzciciela król Zygmunt I wydał przywilej i uwolnił klasztor od wszelkich ciężarów publicznych i przypisał niezależność kościelną.

1510 r.

– klasztor nabył nową posiadłość ziemską. Niejaki Bartłomiej albo Bartko, obywatel lubelski, będąc właścicielem sześciu łanów pola pod miastem Lublinem, uzyskał w r. 1396 od króla Władysława Jagiełły z powodu swych zasług przywilej zwalniający go i jego potomków od płacenia z tych łanów podatku i wszelkich ciężarów publicznych. Potomek jego Mikołaj, obywatel lubelski za szczególne zasługi wyjednał sobie zatwierdzenie tego przywileju w 1439 r. od Władysława III Wareńczyka. Klasztor z tych sześciu łanów nabył 3 łany, pozostałe 3 dokupił w początkach XVI w. Ksieni Agnieszka Jastkowska zakupiła z posagów wnoszonych przez kandydatki do zakonu wieś Minkowice dolne i górne z folwarkiem. Klasztor miał liczne posiadłości ziemskie oraz czynsze roczne z zapisu królów lub osób prywatnych. Najwięcej przywilejów konfirmacyjnych udzielił klasztorowi Zygmunt Stary, Stefan Batory i Zygmunt II.

4 lipca 1661 r.

– Jan Kazimierz zatwierdza przywileje klasztoru Brygidek w Lublinie, które zostały spisane w formie księgi. Po zaginięciu oryginałów nadawanych przywilejów ta księga stała się główną podstawą prawną.

Od końca XVI w. prowadzono prace renowacyjne w kościele, dobudowano nowy klasztor i mury okalające posiadłość. Wieżę przy frontonie dobudowano za czasów rządów dwóch ksieni klasztoru: Agnieszki Jastkowskiej (1589-1630) i Doroty Firlejówny (1632-1660). Pierwsza z nich gorliwa reformatorka zmurowała 3 części klasztoru, mieszkanie dla Gertrudy z Opalińskich oraz groby dla zakonnic w kryptach, a Dorota Firlejówna przeprowadziła parce modernizacyjne w kościele.

Rządy ksieni Agnieszki Jastkowskiej rozpoczęły nowy okres w dziejach klasztoru i były czasem jego najświetniejszego rozwoju zarówno pod względem materialnym jak i moralnym. Ponieważ z powodu usunięcia zakonników służba Boża w kościele się zmniejszyła, ksieni zorganizowała fundusz na utrzymanie 4 kapłanów oraz kaznodziei, spowiednika, kantora, organisty i zakrystianina. Klasztor lubelski zyskał wielki rozgłos. Wstępowały do niego córki z najpierwszych i najmożniejszych domów polskich.

W XVII w. założono klasztory Brygidek we Lwowie, Samborze, Sokalu, Warszawie, Brześciu, Łucku i Grodnie. Ksieni lubelskiego klasztoru wysyłała na te nowe fundacje zakonnice celem zorganizowania ich i urządzenia według reformy przeprowadzonej w lubelskim klasztorze.

Rządy ksieni Doroty Firlejówny były do roku 1648 dalszym ciągiem pomyślnego pod każdym względem bytu klasztoru Brygidek w Lublinie. Dzięki jej zaangażowaniu wiele dziewcząt najzamożniejszych domów polskich zapragnęło wstąpić do lubelskiego klasztoru. Dokończyła budowę klasztoru i cały klasztor wygodnie i ozdobnie urządziła. Postarała się o odzyskanie niektórych posiadłości klasztornych. Szczególnie zajmowała się ozdobą świątyni pańskiej, w której prowadziła prace restauratorskie, ozdabiała ołtarze, obrazy, naczynia i szaty kościelne. W czasach Jana Kazimierza zmuszona była trzykrotnie uciekać z zakonnicami ze swego klasztoru i szukać schronienia.

W XVI w. po reformie klasztoru zostały w lubelskim konwencie tylko same siostry. Każda ksieni otaczała wielką troską zakrystię i skarbiec.

Od połowy XVI w. oprócz przeorów w sprawach ważniejszych występują także ksieni. Po usunięciu z klasztoru zakonników ksieni zarządzała klasztorem w występowała w jego imieniu.

W 1648 r.

-na wieść o buncie kozackim, spustoszeniem kraju i okrucieństwie hord kozackich, tatarskich i chłopskich Siostry Brygidki opuściły klasztor zabierając ze sobą cenniejsze przedmioty kościelne i klasztorne.

9 stycznia 1649 r.

– ksieni wraz z Siostrami powróciły do lubelskiego klasztoru. W czasie tułaczki urządzała porządek życia klasztornego, a swoją cierpliwością w znoszeniu trudów i niedostatku budowała siostry i postępowała wobec nich z prawdziwie matczyną miłością i troskliwością.

1655 r.

– druga ucieczka z klasztoru. Brygidki zatrzymały się we wsi Jastków, gdzie zostały napadnięte przez Kozaków i Moskali. Ksieni zdołała z zakonnicami ujść z życiem. Wozy z kosztownymi naczyniami i wyposażeniem skarbca przechwycił nieprzyjaciel i wszystko zrabował. Zmarła 24 stycznia 1660r.

1660-1688

– rządy sprawuje ksieni Wiktoryna Niemierzanka. Postarała się aby król Jan Kazimierz zatwierdził wszystkie wcześniejsze przywileje.

1688-1708

– rządy ksieni Maryanny Oborskiej. Klasztor przeżywa trudne czasy spowodowane m.in. drugim najazdem Szwedów.

1708-1719

- rządy ksieni Teofilii Gołuchowskiej. Po potopie Szwedzkim w kraju trwał wielki niepokój. Po powrocie do klasztoru przeprowadziła prace przy kościele, sprofanowanych grobach i zabudowaniach klasztornych.

1720-1737

– rządy ksieni Teofili Dłużewskiej. Pożar zniszczył 3 części klasztoru, który został odrestaurowany za rządów ksieni. Po okresie zawirowań społeczno-politycznych w kraju ksieni odnowiła zasady życia klasztornego i wspólnotowego.

1737-1767

– rządy ksieni Rozalii Swęderskiej. Za jej rządów klasztor lubelski cieszył się bardzo dobrą opinią wśród społeczeństwa i przełożonych.

1768-1791

– ksieni Maryanna Jezierska. Rządziła klasztorem w trudnych czasach, pełnych niepokoju i pierwszego rozbioru Polski

1791-1814

– czasy ksieni Teofili Kuczewskiej i 1814-1818 ksieni Maryanny Milkiewiczówny. Klasztor powoli chyli się ku upadkowi. Rząd Księstwa Warszawskiego wprowadził ograniczenia w przyjmowaniu nowych panien do klasztoru, a to wpłynęło na zmniejszenie się liczby zakonnic.

1797 r.

- z rozkazu rządu austriackiego sporządzono inwentarz kościoła Brygidek.

W klasztorze lubelskim zarządzanym przez Brygidki istniało przy kościele bractwo ubogich, mające na celu niesienie pomocy materialnej i moralnej ludziom ubogim.

14 lutego 1818 r.

- zakonnice w liczbie 16 sióstr wybrały na urząd ksieni Barbarę Brodowską.

1818 r.

– skasowano klasztor Brygidek w Lublinie, majątek przejął skarb państwa a zakonnicom, które pozostawiono do wymarcia wyznaczono niewielkie pensje.

9 maja 1833 r.

– Grono sióstr w lubelskim klasztorze wybiera nową ksieni. Zostaje nią, jedna z młodszych sióstr Dorota Choińska, którą ówczesny biskup Józef Marcelin Dzięcielski w dniu 14 października 1833 r. wprowadził na urząd ksieni. Była to już ostatnia ksieni i ostatnia żyjąca siostra zakonu Brygidek w Lublinie.

1835 r.

– do klasztoru Brygidek zostają przeniesione siostry Wizytki, a Brygidkom wyznaczono niewielką przestrzeń w istniejącym klasztorze i ogrodzie, a na utrzymanie przeznaczono niewielką pensję.

15 marca 1870 r.

– W wieku 101 lat zmarła ostatnia ksieni Zakonu Brygidek. Jej doczesne szczątki spoczęły w krypcie kościoła. Taki był koniec fundacji króla Władysława Jagiełły, którą przypominała o zwycięstwie nad Krzyżakami na polach Grunwaldu.

27 grudnia 1830 r.

– lubelska komisja wojewódzka wezwała konsystorz o wydelegowanie członka z duchowieństwa, który z delegatem rządowym rozpoznał jak należy podzielić klasztor Brygidek i jak go odrestaurować aby wspólnie mieszkały Brygidki i Wizytki.

– wspomniana komisja ponownie wezwała konsystorz, aby wyznaczył delegata, który 14 grudnia przedstawił raport, z którego wynikało, że z powodu dewastacji klasztoru potrzebne będą prace restauratorskie na kwotę 80.000,00 złoty polskich.

1835 r.

– Wizytki z klasztoru przy kościele św. Józefa przeniosły się do nowej siedziby, do klasztoru Brygidek przy kościele Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej w Lublinie.

W nowych warunkach Wizytki rozwinęły swą działalność związaną z edukacją i wychowaniem panien. Przez ożywienie Bractwa Najświętszego Serca Jezusowego Wizytki wpłynęły na obudzenie ducha pobożności w mieście i okolicy.

1855 r.

– Wizytki dokonały własnego wystroju wnętrza kościoła. Ustawiły swoje ołtarze, ambonę i inne elementy wyposażenia. Ołtarze i ambona były bogato rzeźbione i złocone. W ołtarzu mnóstwo było postaci aniołów i świętych, które nie pasowały do gotyckiego wyposażenia wnętrza. Wizytki ustawiły w prezbiterium ołtarz Serca Jezusowego. Z dawnego wyposażenia Brygidek w świątyni zostały tylko stalle w opłakanym stanie. Aranżacja wnętrze według Sióstr Wizytek przetrwała aż do początku XXw.

1864 r.

– Kasata Zakonu i zajęcie majątku klasztornego na rzecz skarbu państwa. Szkołę z pensjonatem zamknięto.

1874 r.

– w Lublinie zawiązało się bractwo Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu, dla którego w kościele Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej była odprawiana msza św. w pierwszy piątek każdego miesiąca.

1875 r.

– władze rządowe zniosły bractwo Najświętszego Serca Pana Jezusa, a ostatniego promotora tego bractwa usunęły nie tylko z miasta, ale i granic diecezji.

1882 r.

– 10 sióstr Wizytek zostały przeniesione do Warszawy i umieszczone w istniejącym klasztorze Wizytek przy kościele Opieki św. Józefa, na Krakowskim Przedmieściu.

Z chwilą usunięcia Wizytek kościół przeszedł w zarząd duchowieństwa diecezjalnego.

Dla wikariusza przeznaczono 150 rubli, dla organisty 75 rubli rocznej pensji. Skrawek ogrodu od strony północnej kościoła wraz z chórem

1903 - 1935
Ks. kan. Jan WŁADZIŃSKI (1861-1935)

Kanonik Kapituły Kolegiaty Zamojskiej. Zasłużony rektor i od­nowiciel kościoła. Autor broszury pt. "Grunwald a Kościół Panny Maryi w Lublinie 1410-­1910".

1935 - 11.1.1940
bł. ks. kan. Kazimierz GOSTYŃSKI (8.IV.1884-6.V.1942)

Sługa Boży. Aresztowany przez gestapo i zamordowany w komo­rze gazowej w Dachau. Pamiątkowa tablica epitafijna znajduje się w prawej nawie kościoła.

1940 - XI1.1944
Ks. Jan PODDĘBNIAK

W udostępnionych dokumentach kościoła brak bliższych informacji; znajdują się one z pewnością w Archiwum Archdiecezjalnym.

I.1945 - 2.IV.1945
Ks. Antoni THIEL

p. o. rektora kościoła. W udostępnionych dokumentach brak rów­nież bliższych informacji.

3.IV. 1945 - 18.111.1946
Ks. Stefan GALUSIŃSKI

który był jednocześnie proboszczem kościoła w Niedrzwicy Kościelnej.

30.111.1946 - II.IV. 1947
Ks. prał. Michał SŁOWIKOWSKI

b. dyrektor Gimnazjum Biskupiego w Lublinie. Brak bliższych informacji.

12.IV.1947 - 22.I.1969
Ks. kan. Andrzej CHLASTWA

Kanonik Kapituły Kolegiaty Zamojskiej. Skarbnik Kurii Bisku­piej w Lublinie. Zasłużony rektor i odnowiciel kościoła i plebanii.

28.I.-3.III.1969
Ks. mgr Władysław ZAKRZEWSKI

p. o. rektora kościoła. Współpracował z Ks. Andrzejem Chlastawą, Ks. Stefanem Młynarczykiem i Ks. Mieczysławem Brzozo­wskim. Przeszedł do kościoła OO. Jezuitów.

4.III.1969­ - 28.IX.1976
Ks. kan. dr Stefan MŁYNARCZYK

b. rektor kościoła Sw. Józefata przy ul. Zielonej. Kanclerz Kurii Biskupiej w Lublinie. Zasłużony rektor, odnowiciel kościoła i inicja­tor wielu uroczystości religijnych oraz konferencji popularno­ naukowych.

29.IX.1976-29.VIII.1982
Ks. Prof. dr hab. Mieczysław Brzozowski (30.X.1933- 29.XI.1991).

Zasłużony rektor, znakomity kaznodzieja, kapelan lubelskiej "Soli­darności" (od VII.1980) i honorowy kapelan Zw. Żołn. A.K. (od 1976). Inicjator i organizator wielu uroczystości religijno­-patriotycznych, konferencji popularno­naukowych oraz spotkań z ludźmi na­uki, kultury i sztuki.

30.VIII.1982 - XI.1987
Ks. mgr Zbigniew Czerwiński

kontynuował i zakończył remont kościoła. Utrzymał tradycję odprawiania nabożeństw w intencji Ojczyzny. Zorganizował uro­czyste obchody 600. rocznicy chrztu i koronacji Władysława Ja­giełły, króla Polski i Litwy (2.III.1986).

Od listopada 1987 r. do 6 lipca 2009r.
Ks. prałat dr Franciszek Przytuła

Od listopada 1987 r. do 6 lipca 2009r. rektorem kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej był Ks. prałat dr Franciszek Przytuła - ­ były Kanclerz Kurii Metropolitalnej w Lublinie, a od 1993 r. kapelan Związku Żołnierzy Armii Krajowej ­ Oddział Lublin. Jako rektor doprowadził do szybkiego zbudowania nowego, pię­trowego Domu Rektoralnego, zakupienia i zainstalowania no­wych organów, generalnej renowacji ołtarza wielkiego i figury Najświętszej Maryi Panny oraz gruntownego remontu zewnętrz­nego kościoła i plebanii.

od 7 lipca 2009 roku - nadal
ks. kan. mgr Dariusz Bondyra

Ks. kan. mgr Dariusz Marek Bondyra został rektorem tego kościoła 19.07.2009 r. i kontynuuje nadal tradycje utrwalone przez swoich poprzedników przy jednoczesnej współpracy i zaangażowaniu z organizacjami kombatanckimi oraz związkami osób represjonowanych i poszkodowanych. Do szczególnych zasług obecnego rektora należą – prowadzenie od kilku lat generalnego remontu tej zabytkowej świątyni, jej stałego wystroju.

2010

– Prace konserwatorskie i restauratorskie przy zabytku Popiersie króla Władysława Jagiełły i obrazie Kazimierz Jagiellończyk

2010

– Wymiana stolarki drzwiowej i okiennej w kościele i rektoracie

2011-12

- Renowacja pobrygidowskiego zespołu klasztornego w Śródmieściu miasta Lublina

2012

– Prace konserwatorskie przy wewnętrznych murach wieży kościoła

2012

– Pełna konserwacja neogotyckiego, rzeźbionego, drewnianego ołtarza bocznego z obrazem Matki Bożej Syktyńskiej i św. Judy Tadeusza z ramą.

2012

- Lublin, kościół pw. Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – królewskie wotum za zwycięstwo pod Grunwaldem (XVw.): remont więźby dachowej wraz z wymianą pokrycia dachowego – etap II

2013

– Prace konserwatorskie przy ołtarzu boczny wraz z obrazem św. Józefa oraz pełną konserwację obrazu św. Józefa Opiekuna.

2014

– Pełna konserwacja i restauracja trzech obrazów: Zwiastowanie NMP w ramie dębowej, Wniebowzięcie NMP w ramie drewnianej, św. Franciszek Salezy w ramie drewnianej.

2014

– prace konserwatorskie przy zabytku: płyta nagrobna gotycka XV w.

2015

– Prace konserwatorskie przy zabytkach ruchomych: ołtarzyk z Pietą w ołtarzyku bocznym i parą kandelabrów

2015

– Prace konserwatorskie przy zabytkach ruchomych: kielich mszalny z pateną, kielich mszalny, puszka mszalna, relikwiarz św. Wincentego Fereriusza, lichtarze ołtarzowe, lichtarze, kandelabry

2016

– Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla Władysława Jagiełło (XVw.): wykonanie izolacji miejsc ekspozycji historycznej (jeden z poziomów posadzki, i mury kaplicy z 1396r) w przeszklonej posadzce

2016

– Lublin, Kościół – królewskie wotum Władysława Jagiełło (XVw.): Pełna konserwacja zabytków ruchomych: portal w elewacji płn (XVw.), baldachim (XVIII/XIX w.), obraz św. Małgorzaty Alacoque (pocz. XXw.).

2016

– Prace konserwatorskie przy tabernakulum z krucyfiksem

2017

– Lublin, kościół pw. Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej (XVw.): wykonanie izolacji krypty B w nawie bocznej

2017

– Dzięki dotacji przyznanej przez Zarząd Polskiej Grupy Energetyczna S.A. w Warszawie przeprowadzono renowację tabliczek memoratywnych, upamiętniających Żołnierzy Wyklętych i więźniów politycznych okresu komunistycznego – ekspozycja historyczna w wieży kościoła.

2017

– Prace konserwatorskie przy drewnianej i rzeźbionej ambonie

2018

– Prace konserwatorskie przy dwóch konfesjonałach i czterech rzędach ciemnych ławek połączonych wspólną podłogą

2018

– Pełna konserwacja i restauracja dzwonu dużego i małego

2018

– Lublin, kościół pw. Wniebowzięcia NMP (XVw.): wykonanie izolacji krypt G i H w nawie głównej – etap I

2019

– Prace przy ławkach: ławka nr 2 segment z obrazami emblematycznymi, ławka nr 3 segment bez obrazów i ławka nr 4 segment bez obrazów.

2019

– Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla W. Jagiełły za zwycięstwo w Bitwie pod Grunwaldem – konserwacja drewnianego zabytkowego wyposażenia i obrazów emblematycznych (2 ćw.XVII-XX)

2019

– Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla W. Jagiełły za zwycięstwo w Bitwie pod Grunwaldem: wykonanie izolacji krypty B w nawie bocznej – etap końcowy

2019

– Pełna konserwacja tablic pamiątkowych – memoratywnych

2019

– Prace konserwatorsko – restauratorskie zabytków: płaskorzeźba Chrystus w Ogrójcu i rzeźba Chrystus

2020

– Prace konserwatorskie przy skarbonie przenośnej

2020

– Prace konserwatorskie i restauratorskie przy stalli północnej z obrazami przedstawiającymi sceny z życia św. Brygidy w ramach projektu: Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla W. Jagiełły za zwycięstwo w Bitwie pod Grunwaldem – konserwacja obrazów i drewnianego zabytkowego wyposażenia (2 ćw.XVII-XX w.)

2020

– Prace konserwatorskie i restauratorskie przy komodzie 6-cioszufladowej, kredensji i żyrandolach z okresu Księstwa Warszawskiego

2020

- Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla W. Jagiełły za zwycięstwo w Bitwie pod Grunwaldem: wykonanie izolacji krypty G i H w nawie głównej – kontynuacja

2021

– Prace konserwatorskie przy ołtarzy głównym z obrazem św. Brygidy

2021

– Prace konserwatorskie i restauratorskie przy stalli południowej z obrazami przedstawiającymi sceny z życia św. Brygidy w ramach projektu: Lublin, Kościół Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej – wotum króla W. Jagiełły za zwycięstwo w Bitwie pod Grunwaldem – konserwacja obrazów i drewnianego zabytkowego wyposażenia (2 ćw.XVII-XX w.) – etap II

POZIOM 1
1/1